Eksilmek Eksist

Yine sabah olmadan uyandım,;
Pencereye vuran yağmurla.
Kahven soğumuş, sesin yok,;
Zaman akıyor, ben donmuşum orda.
Her yıl biraz daha eksiliyorum,;
Kırılmış aynalarda kendimle yüzleşiyorum.
Otuz üç yaşında hislerim,;
Kalbim hâlâ o eski film.
Bir sahne donmuş, sen gitmişsin,;
Yarım kalan cümle, içimdeki şiir.
Karanlık sokaklar konuşur bazen,;
Sessizlik bile seni hatırlatır.
Bir şarkı çalar uzaktan,;
Sanki sen söylüyorsun hâlâ bana.
Zaman geçmez, sadece iz bırakır,;
Ben o izlerde kaybolurum.
Her nefeste biraz daha az sen,;
Biraz daha çok yalnızlık.
Eğer sessizlik senin sesinse,;
Bırak hiç susmasın bu gece.
Yağmur da ağlasın bizimle,;
Çünkü aşk hâlâ burada bir yerde.