Erdinç Karadeniz Kandil Tütümü

Söndürdüm fenerleri ebedi yalnızlığa
Bu limanı görecek gemi yok artık
Her gelen en nihayet gidiyor ıssızlığa
Yüreğinde şu kadar sızı yok artık

Sen ki kalbimin en son sahibi
Sen ki ruhumun efendisi
Unutursun sanıyorsun yanılıyorsun
Kolay mı severken çekip gitmesi

Şimdi bir kandil tütümü acıyor canın
Yarın yüreğin yanacak tutuşacaksın
Ne zaman yazmış kadar bilinmez ama
Gün gelecek yine beni anacaksın

Şimdi bir kandil tütümü acıyor canın
Yarın yüreğin yanacak tutuşacaksın
Ne zaman yazmış kadar bilinmez ama
Gün gelecek yine beni anacaksın

Söndürdüm fenerleri ebedi yalnızlığa
Bu limanı görecek gemi yok artık
Her gelen en nihayet gidiyor ıssızlığa
Yüreğinde şu kadar sızı yok artık

Sen ki kalbimin en son sahibi
Sen ki ruhumun efendisi
Unutursun sanıyorsun yanılıyorsun
Kolay mı severken çekip gitmesi

Şimdi bir kandil tütümü acıyor canın
Yarın yüreğin yanacak tutuşacaksın
Ne zaman yazmış kadar bilinmez ama
Gün gelecek yine beni anacaksın

Şimdi bir kandil tütümü acıyor canın
Yarın yüreğin yanacak tutuşacaksın
Ne zaman yazmış kadar bilinmez ama
Gün gelecek yine beni anacaksın

Şimdi bir kandil tütümü acıyor canın
Yarın yüreğin yanacak tutuşacaksın
Ne zaman yazmış kadar bilinmez ama
Gün gelecek yine beni anacaksın